ಬೆಳಕು

ಏತಕೆ ದೂರ ಇರುವೆ ಇನ್ನು ಸಾಕು
ಮನಸಿನ ಸಂಶಯ ಅಹಂಕಾರ ಬಿಸಾಕು
ನಿನ್ನಲ್ದೆ ನೀರಿಲ್ಲದ ಮೀನು ನನ್ನ ಬದುಕು
ಬಾಳ ಪಯಣಕೆ ಆಗು ನೀ ಈಗ ಬೆಳಕು

ಮಿಕ

ಚೆಲುವೆ ನೋಡ್ತಾ ಇದ್ರೆ ನಿನ್ನ ಮುಖ
ಪ್ರೀತಿಲಿ ಆಗ್ತ್ಹಿನಿ ನಾನು ಭಾವುಕ
ಯಾಕೆ ನಗುತಿ ನಾನು ಮಾಡ್ತಾ ಇಲ್ಲ ನಾಟಕ
ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಆಗಿದ್ದೀನಿ ನಾನು ಮಿಕ

ದೇವದಾಸನದೆ

ಕಲ್ಲು ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಹೆಸರ ಕೊರೆದೆ
ನಿನ್ನ ಮುಗುಳು ನಗೆಗೆ ಸೋತು ದುಂಬಿಯಂತೆ ಅಲೆದೆ
ಬಾವನೆಗಳ ಶಬ್ದದಲಿ ಹೇಳಲಾಗದೆ ಮೌನಿಯದೆ
ನೀ ದೂರದ ಮೇಲೆ ನಾ ಕವಿ ದೇವದಾಸನದೆ

ಚೆಲುವೆ

ಚೆಲುವೆ ಸುಮಸುಮ್ನೆ ನಗ್ತಾಳೆ
ಅವಳ ಕಪ್ಪು ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕೊಲ್ತಾಳೆ
ಪ್ರೀತಿ ಮಾಡೋಣ ಅಂದ್ರೆ
ತೋರಿಸ್ತಾಳೆ ಕುತ್ತಿಗೆಯಲ್ಲಿ ತಾಳಿಯ ಮುದ್ರೆ

ಮನುಜ

ಹುಟ್ಟಿದವರು ಸಾಯಲೇ ಬೇಕು ಅದು ಸಹಜ
ಉದ್ದರಿಸೋ ನಿನ್ನ ದೇಶ , ನೀ ಬೆಳಿದ ಸಮಾಜ
ವಿಧಿ ಲಿಖಿತ ಸಾಯಲೇ ಬೇಕು ಎಲ್ಲರು ಅದೂ ನಿಜ
ತಿಳಿದು ತಿಳಿದು ಮಾಡುವೆ ಯಾಕೆ ಅನ್ಯಾಯ ನೀ ಮನುಜ

ಕೋಪ

ದೇಹ ದೂರ ಆಗಬಹುದು ಪ್ರೀತಿ ಅಲ್ಲ ಗೆಳತಿ
ಯಾಕೆ ದೂರ ಹೋದೆ, ಕಂಡ ಕನಸು ಮರೆತೆ
ಹೊಸ ವರುಷದ ಅರುಣೋದಯಕ್ಕೆ ಆಗು ನನ್ನ ಬಾಳ ದೀಪ
ಯಾಕೆ ಸುಮ್ಮನೆ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಹಳೆ ವರುಷದ ಕೋಪ

ಪ್ರಕೃತಿ

ನಮ್ಮ ಸುತ್ತ ಇದೆ ಸುಂದರ ಹಸಿರು ಪ್ರಕೃತಿ
ಇದು ರವಿವರ್ಮನ ಸುಂದರ ಕಲಾಕೃತಿ
ಬೆಳಿಸಿ ಉಳಿಸಲು ಬೇಕು ವರ್ಷಂಪ್ರತಿ
ಕಡಿದು ಕೆಡವಲು ಸಾಕು ಒಂದು ಕತ್ತಿ

ನಿರಂತರ

ಬರಿದಾದ ಬಾಳಲ್ಲಿ ನಿ ಬರೆದೆ ಪ್ರೇಮದ ಮೊದಲ ಅಕ್ಷರ
ದಾರಿ ಕಾಣದ ಬದುಕ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಕೊಟ್ಟೆ ನೀನು ಉತ್ತರ
ಪ್ರೀತಿ ಚಿರಾಯು ಇರಲಿ ಹೀಗೆ ಎಂದೆ ಬಂಗಾರ
ಜೀವನದ ಜಂಜಾಟದಲ್ಲಿ, ಮರೆತೆ ನಿನ್ನ ಕ್ಷಮಿಸು ನಿರಂತರ

ಯುಗಾದಿ

ಮರೆಯದಿರು ನೀ ನಡೆದ ಹಾದಿ
ಅಗಲಿ ಬರದಂತೆ ಹಣೆಬರಹ ವಿಧಿ
ಹಠ ಛಲದಿಂದ ಜಯವ ನೀ ಕದಿ
ಬಾಳಲಿ ಬರಲಿ ಪ್ರತಿ ದಿನ ಯುಗಾದಿ

ಗೆಳತಿ

ಗೆಳತಿ ನಂಗೆ ನಿನ್ನದೆ ಚಿಂತೆ
ಬೇಕಿಲ್ಲ ನಿನ್ನ ರೂಪ, ನೋಟುಗಳ ಕಂತೆ
ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿ, ನಂಬಿಕೆ ಸದಾ ರಕ್ಷೆ
ನೀಡು ಒಹ್ ದೇವ ನನಗೆ ಅವಳನೇ ಬಿಕ್ಷೆ